Scholze, Hans

Scholze was een binnenhuisarchitect die jaren op kantoor zijn tijd zat af te wachten tot hij, op karton dat was bedoeld voor een maquette, in een roes van onverwachte scheppingsdrang met pen een mierenhoop van piepkleine figuurtjes bij elkaar krioelde. Dat leidde in 1963 tot wat hij zijn ‘moedertekening’ noemde, en tot de woeste creatieve drift die zijn bevrijding én zijn kruis werd. Op een dag nam hij ontslag. Sindsdien tekende hij thuis van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezeten door tot hij, een zware roker, op zijn zestigste de doodklap kreeg. Zijn wandelingen, zoals hij zelf zijn tekeningen noemde, zijn wandelingen zonder ik: de reizen van een kijker die het kijken hoger stelt dan zelfexpressie. Niet altijd weet ik of een tekening van Scholze ‘kunst’ is. Zijn motieven lijken eerder wetenschappelijk: het kijken verscherpen met hoge doses visuele prikkels. Al die titelloze beeldtapijten beschrijven een wiskunde van het mateloze.

Bron: Bas van Putten, ‘Werk in Uitvoering’, in: De Groene Amsterdammer, april 2004. Overgenomen uit: www.hansscholze.nl
References: www.hansscholze.nl;
Villanueva, Felix (red.); Hans Scholze. Niet de bestemming, doch de reis…, Amsterdam 2004.

Hans Scholze
1933 Cepu, Java, Indonesia - 1993 Soest, The Netherlands