Chemin de la Mer à Antibes

Alexandrine

Het is een raadselachtige, surrealistische voorstelling. Tweederde van het doek wordt gevuld door het donkergroene gebladerte van een naar rechts overhellende boom. Aan de rechterkant wordt deze gespiegeld door een dikke paal die naar links leunt, met kabels die door de bladeren nog net zichtbaar zijn. Rechtsonder staat een conifeer die in de vorm van een kegel wordt geknipt door een man op een houten keukentrap. Het helverlichte witte vlak in het centrum is het meest raadselachtig: daar staat nog een man, met de rug naar ons toe, zonder voeten, alsof hij in het water staat. Er zal een pad lopen, zoals vaak in de schilderijen van Alexandrine. Het tegenlicht laat de geveerde boombladeren donker afsteken tegen de lucht. De twee mensen hebben geen contact, gaan beiden in een eigen wereld op. De cultuurminnaar tegenover de liefhebber van ongerepte natuur, of heel prozaïsch blanke kolonist en donkere tuinknecht?
Zie ook: Smolders, F., e.a.; Solitary Creations. 51 Artists out of De Stadshof Collection, Eindhoven 2014.

It has unjustifiably been thougt that Alexandrine was inspired by Henri Rousseau. At the beginning of her career, however, she had not even heard of him and drew her inspiration from her own experience. In a sense her pictures are more real than the Douanier’s, who never saw a jungle. The past and present are intermingled in her works, in which gorgeous blue-green nuances create an effect of melancholy. Her themes are for the most part her youth in Indonesia, the landscapes of southern France and Paris.
from: Bihalji-Merin, Oto; World Encyclopedia of Naive Art, Belgrade 1984, pp. 93-94.